نژاد بلوند آگوئيتين
اين نژاد از صد ها سال پيش در حال تكامل بوده است. نسل های ابتدایی اين نژاد با هدف دو منظوره (كاري ـ گوشتي) تکثیر پیدا می کردند اما از سال 1920 میلادی با انجام اصلاحات نژادی گسترده بر روی این نژاد، نژاد بلوند آگوئيتين بيشتر براي توليد گوشت پرورش یافت. سير اصلاحات نژادی بر روي نژاد بلوند آگوئيتين تا اواخر جنگ جهانی دوم در حال انجام بود تا اینکه در این زمان سعي شد تا اين گاو در سن پايين ‌تري به بلوغ برسد. گاوهای ماده در اين نژاد معمولاً دوشيده نمي‌شوند و شير آنها براي تغذيه گوساله‌ ها مورد استفاده قرار می گیرد. از خصوصيات ظاهري اين نژاد مي‌توان به رنگ بدن زرد روشن، پيشاني پهن و عضله ‌بندي قوي اشاره كرد.
از مهم‌ترين علل محبوبيت اين نژاد در بين دام ‌داران، مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
1. كيفيت بالاي گوشت لاشه (حتي در سنين بالاي دام)
2. وزن بالاي گوساله زاييده شده (حدود 58 كيلوگرم)

نژاد شاروله
اين نژاد در اواسط قرن 18 میلادی به وجود آمد اما بر خلاف اكثر نژاد هاي همدوره كه با هدف كار نگهداري مي‌شدند، نژادي كاملا گوشتي بود. انجمن اين نژاد در سال 1864 ميلادي در فرانسه تأسيس شد. مقبوليت بالاي اين نژاد باعث گردید كه در سال 1880 ميلادي، به عنوان يكي از مهم ‌ترين نژادهاي کشور فرانسه شناخته شود. اگرچه راندمان پايين گونه شيري این نژاد مانع از افزايش مقبوليت آن می گردید، اما اين نژاد به عنوان يكي از بهترين گونه های گوشتي شناخته مي ‌شود. از خصوصيات ظاهري اين گونه مي‌توان به رنگ خالص سفيد تا طلايي اشاره كرد. طرح شاخ ‌هاي اين نژاد هم بسيار منحصر به فرد مي ‌باشد.
از مهم‌ترين علل محبوبيت اين نژاد در بين دام ‌داران مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
1. ميزان ماربلينگ لاشه اين نژاد بسيار بالا است و مي‌توان آن را جز پر گوشت ‌ترين و كم ‌چربي ‌ترين نژادهای گاو در جهان برشمرد.
2. راندمان بالای وزن‌گيري روزانه در گونه گوشتي
3. بالا بودن وزن گوساله متولد شده

نژاد گرنزي
اين نژاد براي اولين بار در جزيره گرنزي (در كانال مانش) ديده شده است. بسياري معتقدند كه منشا اين نژاد، به زير گونه وحشي بوس تاروس در همين جزيره باز می گردد. محبوبيت اين نژاد در فرانسه باعث سفر به انگلستان شد تا این نژاد در آنجا پرورش بيابد. آمريكايي ها در اواخر قرن 19 میلادی، كلوپ گاو گرنزي را تأسيس كردند، در حالي كه بريتانيايي های مغروز چندین سال بعد به اين كار مبادرت ورزيدند. امروزه به دليل محبوبيت اين نژاد، می توان آن را در پهنايي از استراليا، اروپا، آمريكا لاتين و آفريقا مشاهده کرد. از خصوصيات ظاهري اين نژاد مي‌ توان به طيف رنگي زرد روشن تا قرمز تيره اشاره كرد. جثه كلي حيوان نسبتا كوچك بوده و در ناحيه گردن چروكيدگي های فراواني ديده مي‌شود. همچنين اين نژاد داراي سر دراز و باريك، چشم‌ هاي آرام و منافذ بيني گشاد است. اندازه كوچك جثه و چربي زرد رنگ لاشه، باعث گردیده كه اين نژاد براي توليد گوشت مناسب نباشد.
از مهم‌ترين علل محبوبيت اين نژاد در بين دام‌ داران، مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
1. رفتاري آرام و مطيع
2. شكل‌گيري بسيار مناسب پستان براي توليد شير
3. كيفيت بالاي شير (7/4 درصد چربي و 6/3 درصد پروتئين)

نژاد جرسي
این روزها اکثر محققین مطمئن هستند که نژاد جرسي از گاوهاي وحشي نژاد بوس تاروس تيپيكوس لانگي فرونين به وجود آمده است، اما درباره موطن اصلي اين نژاد، اختلافات فراوانی وجود دارد. عده‌اي بر اين باور هستند كه اين نژاد از زير گونه بريتاني و نرماندی است. برخي ديگر اعتقاد دارند اين نژاد از نوادگان نژاد سلتيك مي‌باشد و منشا آسيايي - آفريقايي دارد، اما گروهي ديگر معتقد هستند اين نژاد متعلق به هند بوده است و از این کشور به فرانسه وارد شده است. در هر صورت بايد توجه كرد كه نژاد جرسي، كوچك ‌ترين نژاد اصيل شيري در جهان است که به خاطر داشتن چربي زرد، براي توليد گوشت قرمز ارزش چنداني ندارد. از خصوصيات ظاهري بارز اين نژاد، مي‌توان به رنگ زرد تا قهوه‌اي آهويي اشاره كرد. همچنين داشتن سر كوچك، حالت فرورفته بين چشم‌ها و تحمل بسيار بالا نسبت به شرایط نامساعد محیطی از ديگر خصوصيات اين نژاد است.
از مهم‌ترين علل محبوبيت اين نژاد در بين دام‌ داران، مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
1. كيفيت بسيار بالاي شير (بيشترين درصد چربي شير در بین تمام نژادهای شیری جهان)
2. بلوغ زود هنگام
3. بالا بودن ميانگين توليد شير در يك دوره شیرواری (4000 ليتر در يك دوره)
4. مقاومت بسيار زياد نسبت به استرس های گرمایی

نژاد ليموزين
منشا اصلي اين نژاد در اطراف شهر ليموزين كشور فرانسه است. مهمترين ويژگي اين منطقه، فقر شديد در زمينه توليد بافت گياهي مناسب می باشد بنابراين طبیعی است که اين نژاد نسبت به شرايط سخت محيطي بسيار مقاوم باشد. علاوه بر اين، نژاد ليموزين تحمل بالايي نسبت به تغييرات دما از بسيار سرد تا بسيار گرم دارد. هدف ابتدايي از توليد اين نژاد در قرن 19 ميلادي، باركشي و توليد گوشت بود اما به مرور و با پيشرفت تكنولوژي كشت گياهان علوفه‌اي، سیستم های مبتنی بر پرواربندي اين نژاد پيشرفت قابل ملاحظه‌اي داشت که باعث گردید توليد گوشت در اين نژاد افزايش قابل ملاحظه ای داشته باشد. بايد اضافه كرد گاوهاي خالص اين نژاد دوشيده نمي‌شوند و بيشتر به عنوان گاو دايه مورد استفاده قرار مي‌گيرند. از خصوصيات ظاهري بارز اين نژاد مي‌ توان به سر كوتاه، پيشاني و پوزه پهن و رنگ زرد مايل به قرمز در پوشش بدن اشاره كرد. گاوهاي اين نژاد جثه متوسطي دارند و از نظر عضله ‌بندي در رتبه مناسبی قرار می گیرند. اندام‌ هاي حركتي این نژاد نسبتا كوتاه است.
از مهم‌ترين علل محبوبيت اين نژاد در بين دام ‌داران، مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
1. تحمل بسيار زياد نسبت به شرايط نامناسب محيطي
2. قابليت پرورش در محيط های باز
3. قدرت بسيار در حمل بار
4. حس مادري بالا و قابلیت به كارگيري به عنوان گاو دايه
5. زايمان بسيار آسان

ترجمه و جمع آوری : احسان مرات